می خواهم برگردم به روزهای کودکی
آن زمان ها که :
* پدر تنها قهرمان بود.
* عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد.
*بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود.
*بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند.
*تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
*تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود.
* و معنای خداحافـظ، تا فردا بود...!
مادر قشنگم دلم واست خییییییییلی تنگ شده دوووووووسسست دارم
از نامه های بابا لنگ دراز به جودی ابوت:
جودی! کاملا با تو موافق هستم که عده ای از مردم هرگز زندگی نمی کنند و
زندگی را یک مسابقه دو می دانند و می خواهند هرچه زودتر به هدفی که درافق
دوردست است دست یابند و متوجه نمی شوند که آن قدرخسته شده اند که شاید
نتوانند به مقصد برسند و اگر هم برسند ناگهان خود را در پایان خط می بینند.
درحالی که نه به مسیر توجه داشته اند و نه لذتی از آن برده اند. دیر یا زود
آدم پیر و خسته می شود درحالی که از اطراف خود غافل بوده است. آن وقت دیگر
رسیدن به آرزوها و اهداف هم برایش بی تفاوت می شود و فقط او می ماند و یک
خستگی بی لذت و فرصت و زمانی که ازدست رفته و به دست نخواهد آمد......
جودی عزیزم! درست است، ما به اندازه خاطرات خوشی که از دیگران
داریم آنها را دوست داریم و به آنها وابسته می شویم. هرچه خاطرات خوشمان
از شخصی بیشتر باشد علاقه و وابستگی ما بیشتر می شود.
پس هرکسی را بیشتر دوست داریم و می خواهیم که بیشتر
دوستمان بدارد باید برایش خاطرات خوش زیادی بسازیم تا بتوانیم دردلش ثبت شویم.
دوستدارتو : بابالنگ دراز
ممتاز و نمونه شدن برای یکسال است،
و ماندگار شدن برای یک عمر؛
سلام بر معلمی که هر سال نمونه است و یک عمر ماندگار ...
معلم عزیز روزت مبارک که جهانی از نورت مبارک گشته است
مسلمان کسی است که هم درد خدا را داشته باشد و هم درد خلق خدا را .
استاد مطهری -کتاب انسان کامل
اگر خوشبختي را براي يك عمر مي خواهيد؛ياد بگيريد، كاري را كه انجام
مي دهيد ، دوست داشته باشيد...
یه پرستار استرالیایی بزرگ‌ترین حسرت‌های آدم‌های در حال مرگ رو جمع کرده و پنج حسرت رو که بین بیشتر آدم‌ها مشترک بوده منتشرکرده که عبارتند از:
اولین حسرت: کاش جرات‌اش رو داشتم اون جوری زندگی می‌کردم که می‌خواستم٬ نه اون جوری که دیگران ازم توقع داشتن.
حسرت دوم: کاش این قدر سخت کار نمی‌کردم.
حسرت سوم: کاش شجاعت‌اش رو داشتم که احساسات‌ام رو به صدای بلند بگم.
حسرت چهارم: کاش رابطه‌هام رو با دوستام حفظ می‌کردم.
حسرت پنجم: کاش شادتر می‌بودم.
نظر شما چیست؟ خدایی نکرده شما بعد از ۱۲۰ سال آیا حسرتی خواهید داشت؟!
ما همه تحت تاثیر همدیگر هستیم. اگر غیر از این باشد، از هیچ کس هیچ چیز نیاموخته ایم. من تحت تاثیر همه ام، هم چنان که خیلی ها تحت تاثیر من اند. من جمعیتی کثیرم... .. .