" تنها بودن " با وجود بودن در بین اینهمه " تن " ها ؛
درد بزرگ و رنج غریبی ست ...
دروغ بزرگ قرن را به ما گفتند ،
این قرن عصر ارتباطات نیست ؛
عصر قطع ارتباطات است! ...
منبع : گیله مرد
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک
از مردم این آبادی ...
به حباب نگران لب یک رود قسم ،
و
به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت،
غصه
هم می گذرد ...
آنچنانی
که فقط خاطره ای خواهد ماند ...
لحظه
ها عریانند ،
به
تن لحظه ی خود ،
جامه
ی اندوه مپوشان ... هرگـز ...
چندی ست مرده ام؛
این مردم تا به عزایم ننشینند؛
مرگم را باور نمی کنند ...!
به درکنارهم بودن عادت نكنید بلكه با عشق زندگی كنید
این شما هستید که باید باعث تداوم زندگی‌تون بشید…
توی مبل فرو رفته بودم و به یکی از مجلات مدی که زنم همیشه می خرد نگاه می کردم.
چه مانکن هایی، چقدر زیبا، چقدر شکیل و تمنا برانگیز.
زنم داشت به گلدان شمعدانی که همیشه گوشه اتاق است ور می رفت و شاخه های اضافی را می گرفت و برگ های خشک شده را جدا می کرد.
از دیدن اندام گرد و قلنبه اش لبخندی گوشه لبم پیدا شد ، از مقایسه او با دخترهای توی مجله خنده ام گرفته بود...
زنم آنچنان سریع برگشت و نگاهم کرد که فرصت نکردم
ما همه تحت تاثیر همدیگر هستیم. اگر غیر از این باشد، از هیچ کس هیچ چیز نیاموخته ایم. من تحت تاثیر همه ام، هم چنان که خیلی ها تحت تاثیر من اند. من جمعیتی کثیرم... .. .